Vaak lijkt het alsof de hele wereld weet wat zijn of haar passie is, iemand anders heeft alles super goed voor elkaar en jij weet nog niet eens wat je gaat eten morgen. Soms komt dat gevoel voort uit een relatie of baan waar je je niet fijn in voelt. Je wilt wel anders, maar wat dan? En hoe? In de rubriek ‘Is dit het nou’ neem ik je mee naar hoe anderen hun pad van succes hebben afgelegd, wat ze daarvoor nodig hadden en welke tip ze jou willen meegeven!
Vandaag vertelt Eva (39) hoe zij na het opzeggen van haar baan in de kinderopvang ineens een eigen boulderhal had!
Ondernemer Eva koos ervoor om na 14 jaar vastigheid haar vertrouwde baan in de kinderopvang op te zeggen. Na lang solliciteren en veel teleurstellingen, kwam er ineens iets moois op haar pad. Haar verhaal lees je hier!
Wie ben je en hoe ziet je leven er op dit moment uit?
Ik ben Eva, 39 jaar oud en ik woon samen met mijn dochter van 7 in Waalwijk. Ze is de halve weken bij mij en de andere tijd bij haar vader. Ik heb een eigen boulderhal (klimhal) in Venlo, op anderhalf uur rijden van mijn huis.
In welke situatie zat je toen je het roer omgooide?
Ik werkte al 14 jaar in de kinderopvang. Op een gegeven moment konden zij mij alleen nog maar mijn contracturen aanbieden als ik in de middag naschoolse opvang zou draaien. Dat zou betekenen dat ik mijn dochter niet zelf uit school kon halen, 5 middagen per week en haar alleen nog op zaterdag zou zien. Hier viel niet over te praten.
Dat is een behoorlijke eis voor een alleenstaande moeder!
Ja, ik wist wel heel zeker dat ik de kinderjaren van mijn dochter niet aan me voorbij wilde laten gaan. Geen enkele baan is dat waard. Nog liever in de bijstand dan dat.
Wat heb je toen gedaan?
Ik heb een vaststellingsovereenkomst aangevraagd en heb daardoor mijn baan stop kunnen zetten met behoud van uitkering.
Was het lastig om je werk op te geven?
De ouders en kinderen spraken vaak waardering uit. Ik kreeg vaak te horen dat ik goed was in wat ik deed. Dat maakte het lastig. Ook wist ik niet zo goed wat ik anders moest doen en het salaris was natuurlijk meer dan ik met een uitkering zou krijgen. Of zelfs bij een nieuwe baan. Het was ook een leuke baan. Ik heb een leuke tijd gehad in de kinderopvang. Daarbij dacht ik snel weer ander werk te kunnen vinden, maar ondanks dat ik mij suf solliciteerde lukte dat niet. Ik werd wel steeds uitgenodigd tijdens al die sollicitaties maar van een baan kwam het niet. Voor mij voelde het nog frustrerender in die tijd. Omdat ik blijkbaar wel genoeg had om interessant te zijn. Maar íets miste wat dan vaak niet gecommuniceerd werd. Je krijgt vaak niet te horen waarom je het niet bent geworden en gaat dan enorm aan jezelf twijfelen.
Wat lastig dat de reacties uitbleven, hoe ging je daar mee om?
Ik geloof in het universum en dat daar waar ruimte is weer invulling komt. Het zou vanzelf op mijn pad komen. Door open te staan voor iets anders en te vertrouwen op het feit dat er komt wat je nodig hebt, kreeg ik meer rust. En gek genoeg meer vertrouwen.Wat ik niet had kon ik ook niet verkloten.
Een vriend van mij kwam op de koffie. In dat gesprek gaf hij aan een partner te zoeken voor een nieuw project. Ik heb veel met hem gesproken over mijn kwaliteiten en mijn valkuilen. Het voelde meteen goed en het leek erop dat we elkaar precies aanvullen waar nodig.
Samen een boulderbaan gestart! Is dit dan helemaal jouw passie?
Ik heb heel veel geleerd. Ik heb het wel onderschat. Zelfstandig ondernemer zijn is pittig. Ik kan ook niet zeggen dat Boulderen een passie is geworden. Maar het soort mensen die we daar ontvangen, de openheid en vriendelijkheid, de behulpzaamheid…. Ik ben me door dit werk gaan omringen met mensen waar ik me veel beter bij voel en dat is goud waard!
Wat zou je je vorige zelf hebben geadviseerd?
Vertrouw meer op wat je voelt en weet. Ook al kun je de oorzaak van die kennis niet benoemen. Betekent niet dat het niet waar is. Jouw kennis heeft waarde!
Wat zou je iemand adviseren die in een soortgelijke situatie zit?
Sta even stil. Neem de ruimte om niets te doen. En voel. Luister naar wat je hart je ingeeft en laat die kennis niet verdrukken door angsten en onzekerheden. “Niets is zeker en vasthouden aan schijnzekerheid en helpt je niet verder.”
Ben jij benieuwd naar de boulderbaan van Eva? Volg haar dan via haar Instagrampagina: @boulderkerkvenlo
Geschreven door Melina van der Veen – Melikidis
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
