“Too many people spend money they haven earned, to buy things they don’t want, to impress people that they don’t like” – “Will Rogers”
Vertaling:
“Te veel mensen kopen met geld wat ze niet zelf hebben verdiend, ze kopen dingen die ze niet willen, en om indruk te maken op mensen die ze niet eens aardig vinden”
Aankopen doen om anderen te imponeren.
Iedereen wil graag meetellen, erbij horen, bijzonder zijn. Vooral in de pubertijd wordt dat heel belangrijk. En dat belangrijke uit je door middel van materialisme. Door hetzelfde te kopen als een ander of nog beter zelfs; nog waardevoller dan een ander.
Ik kan mij nog een goed voorbeeld herinneren uit mijn puberteit, want ook mij is dit overkomen!
Het was de overgang van groep 8 naar de middelbare school. Samen met mijn oma had ik een hele mooie rugtas gekocht. Beretrots had ik een vrij dure tas gekocht , zelf uitgezocht en was ik helemaal klaar voor school. Hij was zwart, stond geen fancy-merkje op, hij was super-praktisch en kon op meerdere manier gedragen worden.
Dit was hem en mijn oma stemde in! Superblij. Afgevinkt. Nu kon de rest van de lijst gekocht.
Tot de eerste schooldag daar was. Als een van de weinige bleek ik degene zonder ‘Eastpak’. Een merk waar ik daarvoor nog nooit van had gehoord.
Er werden zelfs opmerkingen overgemaakt meen ik mij te herinneren. Direct voelde ik mij bijgesloten.
Mijn perfecte, praktische tas, was opeens niet meer praktisch. Het was nu een alternatieve, saaie, “geen Eastpak” tas.
Na een hoop zeuren, dat mijn tas niet lekker zat, hij niet praktisch was, andere een fijner hadden, had ik binnen een week ook een “Eastpak”.
Veranderde ik daardoor? Nee, ik was nog steeds ik. Maar ik voelde mij er wel meer bij horen. Tot het volgende item zich aandiende, wat ik dan ook weer moest hebben om erbij te horen (denk aan tamagotchi, een kpn mobiel, een computer, een Levi’s broek, een energy broek, fila schoenen…).
We laten ons vaak leiden door anderen.
We zijn gevoelig voor deze reacties.
Nog een situatie waarin ik enorm gevoelig was voor het ‘wat zullen ze over mij denken’ was toen ik mijn eerste kind kreeg. Mijn oudste kwam in 2007 toen ik net 20 jaar oud was.
Als ouder zijnde heb je het beste voor met je kind en omdat ik zo jong moeder was geworden, had ik ook een enorme bewijsdrang.
Vaak genoeg hoorde ik al de ‘Zo jong’ opmerking.
Op zulke momenten ben je eerder geneigd om iets te kopen wat misschien niet bij jou hoort, maar wel voelt als het beste om te doen. Mooie Timberlandjes voor €80,- bijvoorbeeld.
Maar waarom kopen we om anderen te imponeren?
Voor het kind, voor mezelf? Moet ik mijn liefde bewijzen voor mijn baby door schoenen te kopen waar hij niet eens op kan lopen?
Door de enorme schuld die ik had, moest ik wel anders.
Ik kon simpelweg niet mee meer met alle uitgaven die als ‘normaal’ worden beschouwd.
Toen ik na maanden bij mijn zus wonen eindelijk een eigen plek kreeg, kon ik geen nieuwe meubels kopen. Dat geld was er gewoon niet.
Nu ben ik ergens heel dankbaar voor die periode. Het was de reset die ik persoonlijk nodig had. Het inzicht dat het in het leven niet draait om spullen of materialisme. Het veranderen van mijn hele mindset.
Het gras is niet groener aan de andere kant, het is groen op de plek waar jij zit en waar jij het picknickkleed neerlegt voor jezelf en eventueel voor anderen die bij je in het gras willen zitten.
Wil jij af van de drang om impulsaankopen te doen? Op 9 januari start de The Money Course, een online cursus waarin je leert van je dromen doelen te maken! Hier lees je er meer over én zet je jezelf op de wachtlijst.
